مقالات

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی گروه درمانی و دوره‌ی آموزشی با رویکرد تلفیقی پذیرش و تعهد با طرحواره درمانی بر تکانشگری و ذهنیت‌های طرحواره‌ای افراد دارای اختلال شخصیت مرزی انجام شد. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. جامعه آماری شامل تمامی مراجعه کنندگانِ یک مرکز خدمات روان‌شناختی در پاییز و زمستان ۱۴۰۲ از طریق فراخوان به تعداد ۳۵۷ نفر بودند و به روش نمونه گیری هدفمند تعداد ۴۵ نفر با تشخیص اختلال شخصیت مرزی طی مصاحبه بالینی غربالگری شدند. به دلیل انصراف برخی داوطلبین، داده‌های ۳۶ نفر در ۳ گروه‌ ۱۲ نفری تحلیل شد. گروه‌های آزمایشی ۱۰ جلسه مداخله دریافت کردند. ابزارهای سنجش شامل مقیاس تکانشگری بارت (BIS-11) و پرسشنامه ذهنیت‌های طرحواره‌ای (SMQ) بود. تحلیل داده‌ها با کوورایانس چند متغیری انجام شد. نتایج نشان داد در ذهنیت والد پرتوقع، گروه درمانی اثربخش بود (۰.۰۵>P) اما دوره‌ی آموزشی اثربخشی نداشت (۰.۰۵<P). در متغیرهای ذهنیت کودک عصبانی، محافظ بی‌تفاوت، بزرگسال سالم و رفتارهای تکانه‌ای، هر دو روش اثربخش بودند (۰.۰۵>P) و اثربخشی روش‌ها تفاوت معناداری نداشت (۰.۰۵<P). در متغیر‌های ذهنیت‌ کودک آسیب دیده، کودک تکانه‌ای، کودک شاد و والد تنبیه‌گر، هر دو روش اثربخش بودند (۰.۰۵>P) اما گروه درمانی تأثیر بیشتری داشت. از این یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که گروه درمانی و دوره آموزشی با رویکرد تلفیقی پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی برای افراد دارای اختلال شخصیت مرزی مفید است، اما گروه درمانی مزایای بیشتری برای این افراد دارد.

دانلود مقاله

شیوه های ارجاع به این مقاله

APA:

دوستی, شبنم, دوستی, پیمان, & یاوری, امیرحسین. (۱۴۰۳). مقایسه اثربخشی گروه‌درمانی و آموزش با رویکرد تلفیقی پذیرش و تعهد با طرحواره‌درمانی بر تکانشگری و ذهنیت‌های طرحواره‌ای افراد دارای اختلال شخصیت ‌مرزی. نوآوری های اخیر در روان‌شناسی, ۱(۲), ۵۸-۷۱. doi: 10.22034/rip.2024.194127

VANCOUVER:

دوستی, شبنم, دوستی, پیمان, یاوری, امیرحسین. مقایسه اثربخشی گروه‌درمانی و آموزش با رویکرد تلفیقی پذیرش و تعهد با طرحواره‌درمانی بر تکانشگری و ذهنیت‌های طرحواره‌ای افراد دارای اختلال شخصیت ‌مرزی. نوآوری های اخیر در روان‌شناسی, ۱۴۰۳; ۱(۲): ۵۸-۷۱. doi: 10.22034/rip.2024.194127

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان تلفیقی پذیرش و تعهد با طرحواره درمانی بر احساس تنهایی و حل مساله اجتماعی افراد دارای اختلال سوگ طولانی مدت بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه افرادی بود که طبق معیارهای DSM 5-TR، اختلال سوگ طولانی مدت را تجربه می­کردند و طی فراخوان در سال ۱۴۰۱ به کلینیک پذیرش و تعهد تهران مراجعه کردند. از جامعه مذکور، تعداد ۲۰ نفر از افرادی دارای ملاک‌های ورود به پژوهش، به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۰ نفره گمارش شدند. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ۱۲۰ دقیقه‌ای و هفته‌ای یک بار، تحت مداخله درمان تلفیقی پذیرش و تعهد با طرحواره درمانی قرار گرفتند. گروه گواه تا پایان جلسات هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌های احساس تنهایی  (UCLA) راسل و کوترونا (۱۹۸۰) و حل مساله اجتماعی (SPSI-R) دزوریلا و نزو (۱۹۹۰) بود. به منظور تحلیل داده‌ها، از تحلیل کوورایانس چند متغیری استفاده شد. یافته­ها نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون بین میانگین پس آزمون احساس تنهایی و حل مساله اجتماعی در دو گروه آزمایش و گواه در سطح ۰۵/۰>P تفاوت معناداری وجود دارد. از این یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که این درمان، می‌تواند یک شیوه کارآمد برای کار با افراد دارای اختلال سوگ طولانی مدت باشد.

ارجاع به این مقاله:

دوستی، پگاه.، دوستی، پیمان.، یاوری، امیرحسین. (۱۴۰۲). اثربخشی مدل تلفیقی پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر احساس تنهایی و حل مساله اجتماعی افراد مبتلا به اختلال سوگ طولانی مدت. رویش روان شناسی; ۱۲ (۱۱) :۱۶۱-۱۷۰.

Dousti, P., Dousti, P., Yavari, A. (2024). The effectiveness of the integrated model of acceptance and commitment and schema therapy on the feeling of loneliness and social problem solving of people with Prolong Grief Disorder. Rooyesh; 12 (11) :161-170

دریافت فایل مقاله

هدف این پژوهش مقایسه درمان حمایتی-آفلاین متمرکز بر پذیرش و تعهد با گروه درمانی آنلاین مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودکارآمدی مدیریت وزن در افراد دارای اضافه وزن یا چاقی بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افرادی بود که در بازه زمانی اسفند ۱۳۹۹ تا اردیبهشت ۱۴۰۰ طی فراخوان به تعداد ۳۸ نفر به کلینیک روان‌شناسی پذیرش و تعهد مراجعه کردند. از جامعه مذکور، تعداد ۳۰ نفر از افرادی که دارای ملاک‌های ورود به پژوهش بودند، به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب، و به شکل تصادفی در سه گروه ۱۰ نفره (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) گمارش شدند. ابزار سنجش این پژوهش، پرسشنامه خودکارآمدی مدیریت وزن (WELSQ) بود. به منظور تحلیل داده‌ها، از تحلیل کوورایانس چند متغیری استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که در هر دو گروه آزمایش، میانگین نمرات پس آزمون نسبت به پیش آزمون تغییر کرده بود (۰۵/۰>P). همچنین مقایسه زوجی گروه‌ها نشان داد که در خرده مقیاس خودکارآمدی هنگام فعالیت‌های مثبت، اثربخشی درمان حمایتی-آفلاین بیشتر از گروه درمانی آنلاین بود (۰۵/۰>P). در خصوص نمره کلی مدیریت وزن و سایر خرده مقیاس‌ها، بین اثربخشی این دو روش تفاوت معناداری یافت نشد (۰۵/۰<P). از این یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت چنانچه افراد مبتلا به اضافه وزن تمایلی به دریافت مداخلات حضوری نداشتند، می‌توان از مداخلات غیر حضوری به عنوان یک راهکار جایگزین استفاده نمود.

شیوه های ارجاع به این مقاله:

حسینی نیا، نرگس.، دوستی، پیمان.، دوستی، پگاه.، دوستی، شبنم.، غنی موخر، مجتبی. (۱۴۰۲). مقایسه درمان حمایتی-آفلاین متمرکز بر پذیرش و تعهد با گروه درمانی آنلاین مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودکارآمدی مدیریت وزن افراد دارای اضافه وزن یا چاقی. رویش روان شناسی; ۱۲ (۱) :۲۱۷-۲۲۶

Hosseininia, N., Dousti, P., Dousti, P., Dousti, S., Qanimoakher, M. (2023). Comparison of supportive-offline therapy focused on acceptance and commitment and online group therapy based on acceptance and commitment on weight management self-efficacy in overweight or obese people. Rooyesh; 12 (1) :217-226

دریافت فایل مقاله

این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر درمان انفرادی و گروهی ACT بر دو اختلال وحشت‌زدگی و آگورافوبیا صورت گرفت. طرح پژوهشی این مطالعه نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون-پس آزمون با دو گروه آزمایش، بدون گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه مراجعین یکی از کلینیک های روان شناسی شهر تهران در بازه زمانی بهمن ۱۳۹۶ تا خرداد ۱۳۹۷ با تشخیص اختلال وحشت‌زدگی، و آگورافوبیا طبق معیارهای DSM5 و پاسخ به پرسشنامه وحشت‌زدگی و آگورافوبیا Barlow & Zinbarg (1996) بود. نمونه پژوهشی این مطالعه، ۶ نفر برای مداخله انفرادی و ۱۰ نفر برای مداخله گروهی بود که به روش نمونه گیری داوطلبانه، از جامعه مذکور انتخاب شد. مداخله انفرادی برای هر فرد به مدت ۸ جلسه ۶۰ دقیقه‌ای و مداخله گروهی به مدت ۸ جلسه ۱۲۰ دقیقه‌ای به طول انجامید. تجزیه‌ و تحلیل داده‌ها با روش آمار توصیفی و جهت استنباط آنها از تحلیل کوواریانس به وسیله نرم افزار SPSSv.22 استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهندکه درمان‌گروهی پذیرش و تعهد در متغیرهای وحشت‌زدگی، هراس اجتماعی و ترس از مکان‌های شلوغ تاثیر بیشتری نسبت به درمان انفرادی دارد، اما در خصوص ترس‌های درونی، بین درمان‌گروهی و درمان انفرادی تفاوت معناداری یافت نشد. بر اساس این یافته ها می‌توان گفت متغیرهایی که در آنها درمان‌گروهی موثرتر هستند، بیشتر به روابط بین فردی مربوط هستند اما ترس درونی بیشتر به مشکلات فردی معطوف می‌باشد.

ارجاع به این مقاله:

دوستی، پیمان.، قدرتی، گلناز.، ابراهیمی، محمد اسماعیل. (۱۴۰۱). مقایسه تاثیر درمان انفرادی و گروهی پذیرش و تعهد بر اختلال حمله وحشت‌زدگی و هراس. دانش و پژوهش در روان شناسی کاربردی, ۲۳(۳), ۲۸-۳۷.

دانلود این مقاله

دکتر پیمان دوستی، نرگس حسینی نیا

هرچند یافته های پژوهشی نشان می دهد مداخلات روانشناختی آنلاین می تواند جایگزین مناسبی به جای مداخلات حضوری باشد، اما هنوز عده ای محدودیت های زمانی ای برای عضو شدن در یک گروه حمایت اجتماعی حتی به شکل آنلاین دارند. لذا این پژوهش در ابتدا با هدف توسعه یک درمان حمایتی- آفلاین متمرکز بر پذیرش و تعهد صورت گرفت و سپس به بررسی تاثیر آن بر خودکارآمدی مدیریت وزن در افراد دارای اضافه وزن یا چاقی پرداخت. توسعه درمان حمایتی آفلاین متمرکز بر پذیرش و تعهد بدین صورت بود که در قسمت مداخله آفلاین، ویدئوهای آموزشی و برخی کاربرگ ها برای ۷ جلسه بر اساس اصول و تمرین های پذیرش و تعهد ایجاد شد و به صورت هفتگی در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت. مدت زمان هر ویدئو حدود ۳۰ دقیقه بود. در قسمت حمایتی این درمان، پیگیری های تلفنی هفتگی با آزمودنی ها صورت گرفت که طی آن روند پیشرفت آزمودنی ها بررسی و به سوالات احتمالی آنها پاسخ داده می شد. روش این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه داوطلبینی بودند که طی فراخوان به تعداد ۲۷ نفر به این پژوهش دعوت شدند. از جامعه مذکور تعداد ۲۰ نفر که ملاک های ورود به مطالعه را داشتند، وارد پژوهش شدند. داوطبین قبل از مداخلات و بعد از مداخلات به پرسشنامه خودکارآمدی مدیریت وزن کلارک و همکاران (۱۹۹۱) پاسخ دادند. یافته ها نشان داد که درمان حمایتی- آفلاین متمرکز بر پذیرش و تعهد بر خودکارآمدی مدیریت وزن، و تمام خرده مقایس های آن اثر گذار است (p<0.05). از این یافته ها می توان نتیجه گرفت که مداخلات حمایتی-آفلاین می توانند جایگزینی اثربخش برای برخی مداخلات روانشناختی حضوری یا آنلاین خصوصا در دوران پاندمی کرونا باشند.

دانلود این مقاله

ارجاع به این مقاله:

Dousti P. & Hosseininia N. (2022). Developing a Supportive-Offline Therapy Focused on Acceptance and Commitment and Its Effect on Self-Efficacy in Weight Management in Overweight or Obese Individuals. International Journal of Indian Psychology, ۱۰(۱), ۰۸۲-۰۹۰.

DIP:18.01.008.20221001, DOI:10.25215/1001.008

این پژوهش با هدف مقایسۀ اثربخشی مدل بومی‌شدۀ پذیرش و تعهد درمانی متمرکز بر شفقت با مدل غیربومی این درمان بر علائم اختلال استرس پس از سانحه در زنان صورت گرفت. روش این پژوهش آزمایشی و ازجمله طرح‌های پیش‌آزمون-پس‌آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعۀ آماری پژوهش همۀ زنان داوطلب مراجعه‌کننده به کلینیک آوای دوستی در بازۀ زمانی مهر تا دی ماه ۱۳۹۷ به تعداد ۲۰۰ نفر بود که از طریق فراخوان به این پژوهش دعوت شدند. نمونۀ تحقیق شامل ۴۲ نفر از بین داوطلبین ذکر شده بود که به روش هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی به سه گروه تقسیم گردیدند. یکی از گروه‌های آزمایش تحت ۸ جلسه درمان ۱۲۰ دقیقه‌ای مدل بومی‌شدۀ پذیرش و تعهد درمانی متمرکز بر شفقت قرار گرفت. گروه آزمایش دوم نیز این مداخله را با مدل غیربومی‌شده همین درمان دریافت نمود. گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. به‌منظور سنجش داوطلبین از معیارهای DSM V برای تشخیص PTSD و پاسخ به پرسشنامه اختلال استرس پس از سانحه (Berislin, Lonner & Thorndike, 1973) استفاده شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، از آمار توصیفی، تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی سیداک استفاده شد. یافته‌ها نشان داد میانگین تغییرات در سه خرده مقیاس مشکل در ارتباط بین فردی، مشکل در مهار عاطفی و افسردگی در گروه تحت مداخله با مدل بومی بیشتر از مدل غیربومی است (۰۵/۰>P). در خرده مقیاس خاطرات رخنه کننده، چنین تفاوتی در گروه‌های آزمایش مشاهده نشد. همچنین هر دو گروه آزمایش تغییرات معناداری برای همه متغیرها نشان دادند که در گروه کنترل مشاهده نگردید (۰۵/۰>P).

ارجاع به این مقاله:

دوستی, پیمان, خلعتبری, جواد, باصری, احمد, پروین گنابادی, بهرام. (۱۴۰۰). مقایسۀ اثربخشی مدل بومی‌شده پذیرش و تعهد درمانی متمرکز بر شفقت با مدل غیربومی این درمان بر علائم اختلال استرس پس از سانحه در زنان. دانش و پژوهش در روان شناسی کاربردی, ۲۲(۱), ۳۰-۴۲. doi: 10.30486/jsrp.2019.1866742.1804

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی گروه­ درمانی آنلاین مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اشتغال ذهنی به بدشکلی بدن و ترس از تصویر بدنی در افراد دارای اضافه وزن یا چاقی در دوران پاندمی ویروس کرونا صورت گرفت. این پژوهش از نوع نیمه ­آزمایشی با طرح پیش ­آزمون- پس­ آزمون با گروه کنترل بود. ۱۴ نفر از افراد دارای اضافه وزن یا چاقی در بازه زمانی شهریور تا مهر ۱۳۹۹ به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت ۷ جلسه ۱۲۰ دقیقه­ ای جلسات آنلاین قرار گرفت، اما گروه کنترل تا پایان پژوهش مداخله ­ای دریافت نکرد. ابزارهای سنجش این پژوهش پرسشنامه ارزیابی فراشناختی بدشکلی بدن (ربیعی و همکاران، ۱۳۹۰) و ترس از تصویر بدنی (لیتلتون و همکاران، ۲۰۰۵) بود. یافته­ ها نشان داد که گروه ­درمانی آنلاین مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش اشتغال ذهنی به بدشکلی بدن و ترس از تصویر بدنی در افراد دارای اضافه وزن یا چاقی اثربخش است (۰۵/۰>p). از این یافته ­ها می­ توان نتیجه گرفت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به صورت مجازی برای افراد دارای اضافه وزن اثربخش بوده است و می‌توان از آن به عنوان یک راهکار جایگزین در دوران پاندمی ویروس کرونا استفاده کرد.

شیوه های ارجاع به این مقاله:

دوستی، پیمان.، حسینی نیا، نرگس.، دوستی، شبنم.، دوستی، پگاه. (۱۴۰۰). اثربخشی گروه درمانی آنلاین مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اشتغال ذهنی به بدشکلی بدن و ترس از تصویر بدنی در افراد دارای اضافه وزن. رویش روان شناسی. ۱۰ (۴) :۲۵-۳۲.

VANC: Dousti P, Hosseininia N, Dousti S, Dousti P. Online group therapy based on acceptance and commitment on body dysmorphic and fear of body image in overweight people. Rooyesh. 2021; 10 (4) :25-32.

APA: Dousti, P., Hosseininia, N., Dousti, S., Dousti, P, (2021) “Online group therapy based on acceptance and commitment on body dysmorphic and fear of body image in overweight people”, Rooyesh-e-Ravanshenasi Journal, 10(4); Pages: 25-32.

پژوهش حاضر در پی بررسی تاثیر درمان پذیرش و تعهد بر فرانگرانی، نگرانی اجتماعی و نگرانی سلامتی دانشجویان بود. پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی و طرح پژوهش از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد همدان به تعداد ۱۵۰۰۰ نفر در سال ۱۳۹۴ بود. نمونه این تحقیق مشتمل بر ۳۰ دانشجو (۲۰ دختر و ۱۰ پسر) از جامعه مذکور بود. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. آزمودنی ها به‌طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار سنجش این پژوهش، مقیاس افکار اضطرابی ولزبود. این ابزار سه مقیاس اضطراب اجتماعی، اضطراب فراگیر (فرانگرانی) و اضطراب سلامتی را می‌سنجد. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مداخله ۸ جلسه‌ ۴۵ دقیقه ای به صورت انفرادی و هفتگی در مرکز پژوهشی منشور مهر اجرا شد. آزمودنی‌ها قبل از درمان، و یک ماه پس از درمان به پرسشنامه پاسخ دادند. به منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد.نتایج نشان داد، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث کاهش فرانگرانی و اضطراب اجتماعی می شود، اما نگرانی سلامتی کاهش پیدا نکرد. پیشنهاد می گردد، پژوهشگران مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و پروتکل مورد استفاده در این پژوهش را در سایر جوامع و گروه‌های سنی استفاده نمایند.

شیوه های ارجاع به این مقاله:
محققی، حسین.، دوستی، پیمان.، جعفری، داود. (۱۳۹۵). تاثیر درمان پذیرش و تعهد بر فرانگرانی، نگرانی اجتماعی و نگرانی سلامتی دانشجویان. مطالعات روان شناسی بالینی, ۶(۲۳), ۸۱-۹۴.
doi: 10.22054/jcps.2016.4559

VANC: Mohagheghi, H., Dousti, P., Jafari, D. The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Reduction, Generalized Anxiety Disorder, Social Phobia and Health Anxiety in Students. Clinical Psychology Studies, ۲۰۱۶; ۶(۲۳): ۸۱-۹۴. doi: 10.22054/jcps.2016.4559

APA: Mohagheghi, H., Dousti, P., Jafari, D. (2016). The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Reduction, Generalized Anxiety Disorder, Social Phobia and Health Anxiety in Students. Clinical Psychology Studies, ۶(۲۳), ۸۱-۹۴. doi: 10.22054/jcps.2016.4559

زمینه و هدف: پرخاشگری دوران نوجوانی نه تنها به قربانیان آسیب وارد می سازد، بلکه رشد خود نوجوانان پرخاشگر را نیز در معرض خطر قرار می دهد. پرخاشگری به هر شکلی از رفتار گفته می شود که بتواند به دیگران صدمه و آسیب برساند. از لحاظ فیزیولوژیکی، پرخاشگری زیاد ممکن است موجب فعالیت بیش از حد سیستم عصبی پاراسمپاتیک و یا واکنش بیش از حد به استرس محیطی و یا آزمایشگاهی گردد. لذا پژوهش حاضر در پی تعیین تأثیر درمان پذیرش و تعهد بر کاهش پرخاشگری در دانش آموزان مبتلا به اعتیاد اینترنتی بود.
روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشآموزان پسر سال سوم متوسطه مبتلا به اعتیاد اینترنتی دبیرستان های منطقه ۲۱ شهر تهران در سال ۹۴ بود. انجام مداخلات و نمونه گیری در این پژوهش، مجموعاً به مدت ۴ ماه از خرداد تا مهر ۹۴ به طول انجامید. نمونه این تحقیق مشتمل بر ۳۰ دانش آموز از جامعه مذکور بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند شد. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزارهای سنجش این پژوهش، مقیاس پرخاشگری AQ و پرسشنامه اعتیاد اینترنتی یانگ بود. درمان پذیرش و تعهد در گروه مداخله بصورت ۸ جلسه ۴۵ دقیقه ای به صورت انفرادی
و هفتگی توسط پژوهشگر در محل مرکز پژوهشی منشور مهر اجرا شد. آزمودنی ها قبل از درمان و یک ماه پس از درمان به پرسشنامه پاسخ دادند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس با ۲۲ SPSS استفاده شد.
یافته ها: تحلیل آماری نشان داد درمان پذیرش و تعهد در گروه آزمایش باعث کاهش پرخاشگری بدنی، پرخاشگری کلامی، خشم و خصومت آزمودنی ها شد، اما در گروه کنترل چنین تغییری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه درک بهتری از تاثیر درمان پذیرش و تعهد را بر متغیرهای پرخاشگری نشان می دهد و به محققان پیشنهاد می شود که این تحقیق را در سایر جوامع با دامنه سنی گسترده تر انجام دهند.

شیوه های ارجاع به این مقاله:

دوستی، پیمان.، غلامی، سحر.، ترابیان، سحرالسادات. (۱۳۹۵). اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش پرخاشگری در دانش‌آموزان مبتلا به اعتیاد اینترنتی، مجله سلامت و مراقبت; ۱۸ (۱) :۶۳-۷۲.

APA: Dousti, P., Gholami, S & Torabian, S. (2016). The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Aggression among Students with Internet Addiction. Journal of Health and Care; 18 (1) :63-72

Vanc: Dousti P, Gholami S, Torabian S. The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Aggression among Students with Internet Addiction. JHC. 2016; 18 (1) :63-72